poem Writing.

                 अशी माझी प्रियसी असावी .. प्रेमाला प्रेम समजणारी अशी माझी प्रेयसी असावी मी जसा आहे तसेच माझ्यावर प्रेम करणारी असावी. स्मार्ट नसली तरी चालेल पण मनमिळाऊ असावी गुलाबाची कळी देत नसेल तरी प्रेमाने हाक मारणारे असावी. सिनेमातल्या ऐश्वर्यासारखी नसेल तरी चालेल पण घराला घरपण देणारी असवी. बागेतल्या फुलांसारखी सुंदर नसली तरी चालेल पण अंगणातल्या तुळशीचे पावित्र्य समजणारी असावी. जीवनाच्या कठीण वाटचालीत नेहमी माझ्या सोबत असावी आणि मरेपर्यंत नेहमी माझ्या मनात असावी.            सुप्रसिद्ध कवी~रवींद्र शेलार

                  स्वप्न परी.. आनंद झाला मला खूप तेव्हा ती माझ्याशी पहिल्यांदा बोलली तिच्या बोलण्याने माझी झोपच उडून गेली. झोपेत असताना वाटे हीच आपली स्वप्नपरी पण बोलण्याची हिंमत होत नव्हती जाऊन तिच्या घरी कॉलेजमध्ये गेल्यावर दररोज ती भेटायची पण माझे तुझ्यावर प्रेम आहे असे बोलण्याची हिंमत होत नसायची असे करता करता कॉलेजचे दिवस निघून गेले आणि तिच्याशी प्रेमाचे शब्द बोलायचे माझे स्वप्न ही उडून गेले ती मला सोडून गेली हीच आता निराशा आणि दुसरी परी पून्हा भेटावी हीच आता उरली आशा.                                          सुप्रसिद्ध कवी~ रवींद्र शेलार                                            

        तिच्या लग्नानंतर ची पहिली भेट.. मला माफ कर तुझ्या लग्नाला येता आले नाही पण खरच तुझ्या लग्नाला यायचं होतं काळजाच्या आकाराचे ग्रीटिंग अश्रूत भिजवून तुझ्या हिरव्या वोटीत द्यायचं होतं तुझं लग्न ठरलं त्यादिवशी पाय नकळत गेले बारा च्या गेट वर पण थबकलो थोडं भूतकाळाला केलं बोलक अन  म्हटलं   दारू पिऊन आजवर सांग ना कुणाचं दुःख झालं हल्क एक्सीडेंट मध्ये सापडलेल्या माणसासारखा मीही रक्ताळलोयआतून-बाहेरून तरी अजून खचलो नाही  काचेच्याच मनाचा बनलोय पोरी तरी अजून टीचलो नाही एखाद स्वप्न तुटल असेल माझं काळीज फुटलं असेल एक पोरगीच गेलीय आयुष्यातून तिन लुटून लुटून कीत्तीक लुटल असेल                                                 ~संदीप जगताप

                        दिलासा.. पेटलेला प्रत्येक दिवा उजेड देतो असेही नाही जोडणारा  प्रत्येक रिवाज सोबत येतो असेही नाही आला तो  जातोची एकदा हे जगाचे तत्व आहे ज्यांनी राखील्या आपल्या स्फूर्ती तेच खरे सत्व आहे येतीलही आता अनेक वादळे येतीलही आता महापुर समर्थपणे ध्यास कोंडत पडू नकोस नुसते उर दुःखाच्या गळ्यात पडून सुखासमोर रडू नकोस फुटतील जरी पंख परादुन फक्त एकदा उडू नकोस..                                                   ~चेतन ..

              आठवणीतील ती... काय करू काहीच सुचेना तुझ्या आठवणीत ही वेळ ही आता  संपेना . तुझ्यामुळे तर माझ्या गालावरती खळी खुलायची आस तुझी क्षणोक्षणी जानवायची. कडाक्याच्या थंडीत शेकोटीचा घेतो सहारा तुझ्या आठवणीत रात्रभर जागून करतो पहारा. बघुन तुला आता दिवस झाले खूप आता प्रत्येकामध्ये मला दिसते तुझेच रुप. आठवणीमध्ये तुझे विचार आले तुझा फोटो बघताना डोळ्यात  पाणी आले.                       सुप्रसिद्ध कवी~ रितेश सालके पाटील.

                माझी बहीण माझ्या आयुष्यातील मैत्रीण तू माझ्या मनातली मैत्रीण तू माझ्या आयुष्यातील सुख तू माझ्या प्रत्येक दुःखात साथ देणारी तू माझ्या जीवनातील आनंदाचा क्षण तू माझ्या चुका मधील आधार तू माझ्या प्रत्येक चुका काढणारी तू माझ्या प्रत्येक चुकीला साथ देणारी तू माझ्या जीवनातील आकाश तू त्या आकाशाचा प्रकाश देणारी चांदणी तु गोड गुलाबाची कळी तू रक्षाबंधनाला राखी बांधणारी तू. प्रत्येक गोष्टीवरून भांडणारी तुझी चूक नसतानाही स्वारी बोलणारी तू बोट सोडून बाबांच परक्याचा हात  धरते तू एकही दिवस असा नसेल की आठवत नाही तू. अशीच साथ नेहमी दे तू प्रत्येक क्षणात सोबत राहा तू...                     सुप्रसिद्ध कवी~ रितेश सालके पाटील

                       पहिलीभेट अस्वस्थ मन माझे जोरजोराने धडकत होते भेटण्यासाठी तीला कारण मिळालं होतं ती तर माझीच होणार होती तरी हृदय माझं वेडावलं होतं भेटीसाठी तिच्या मन माझे कासावीस होतो होत तिच्या सोबत माझ्या आयुष्याची स्वप्न रंगवत होतो दिवस खूप गोड होता वेळ जुळून आली वाट पाहण्यात बसलो तेवढ्यात ती आली थोडीशी लाजली अन गोड चेहर्यान   खुदकन हसली ती माझ्याकडे मी तिच्याकडे बघत होतो वेळ निघून चालली होती साथ मात्र काही सुटत नव्हती सुरुवात कशी करावी काहीच कळत नव्हतं बोलावं तर तिलाही वाटत होतं बोलावलं तर मलाही वाटत होत पण सुचत मात्र काहीच नव्हतं. जड झालेलं मन तिच्यापाशी हलक करावसं वाटत होतं मनातलं बोलायला भीती मात्र वाटत होती पण करणार तरी काय ती तर माझीच होणार होती ..                            सुप्रसिद्ध कवी:~ रितेश सालके पाटील.